Drónaárásir sem kveikja ótta

Drónaárásir í Danmörku og Noregi hafa vakið mikinn ugg. Þær eru kynntar sem hættuleg árás, mögulega frá Rússum. En ekki er ljóst hver stendur á bakvið aðgerðina, sem vekja upp spurningar? Getur verið að hér sé verið að byggja upp glundroða og ótta, en að tryggja raunverulegt öryggi?

Lærdómurinn frá COVID

Við höfum áður séð þetta gerast. Þegar COVID skall á kom gludroði þar sem allur heimurinn var setur á “hold” og neyðarástandi lýst. Almennir borgarar hlýddu fyrirmælum eins og fé á leið til rétta. Takmarkanir á ferðafrelsi, samskiptum og atvinnulíf voru réttlættar með slagorðum eins og “Við erum öll almannavarnir”, sem almenningur kokgleypti án umhugsunar. En undir lokin fór almenningur að átta sig á því, að þetta ástand var ekki okei.

Hræðsla sem stjórntæki

COVID sýndi okkur að hræðsla er eitt sterkasta stjórntæki ríkisvaldsins. Með henni er hægt að fá fólk til að samþykkja skerðingar á frelsi, meira eftirlit og harðari valdbeitingu án skýringa. Nú eru drónaárásir kynntar sem ný tegund af ógn. En hverjir hagnast mest á því að ala upp slíkan ótta? Hvaðan komu drónarnir? Engin hefur lýst sig ábyrgan!

NATO og valdið án eftirlits

Er mögulegt að NATO og Evrópusambandið séu að nota óljósar eða jafnvel heimatilbúna atburði til að réttlæta þvinganir og auknar valdheimildir? Að búa til þann jarðveg þar sem almenningur fyllist ótta og fer að sæta sig við aukið eftirlit að lögregla fái ótakmarkað alræðisvald, jafnvel þótt það þýði að lýðræðisleg gildi skerðist?

Lyktar af einræði

Við vitum að einræðisríki nota óttann. Ótti er alin, og er viðhaldið stöðugt til að þegnarnir beygi sig og bugti og alræðisvald verður norm. Þegar lögregla og stjórnvöld fá vald án eftirlits, hvað verður þá næsti skref? Hvernig tryggjum við að það vald verði ekki beitt gegn almenningi sjálfum?

Frelsi eða fölsk öryggistilfinning

Erum við að horfa á raunverulega ógn, eða erum við að verða vitni að hræðsluáróðri sem þjónar pólitískum markmiðum Evrópusambandsins? Ef svo er, og við spyrjum ekki, krefjumst ekki skýringa, gagnsæis og ábyrgðar, hver ver þá lýðræðið og frelsið okkar?